Aardbeving regio Vrancea

Op de ochtend van 4 april vond er in de regio Vrancea een aardbeving met een kracht van 3,5 plaats . De aardbeving vond plaats op lokale tijd 6h39min32sec (3h39min32sec UTC).

Volgens gegevens gepubliceerd door de National Research Institute for Earth Physics, lag het epicentrum van de aardbeving in Buzau Mountains, ten zuidwesten Teghii, Buzau ( 45,46 graden noord, 26.37 graden oosterlengte).

De aardbeving vond plaats op een diepte van 126,9 km en had een magnitude van 3,5 op de schaal van Richter. De maximale intensiteit was II op de Mercalli-schaal.

Bron: http://www.cutremur.net/2018/04/cutremur-cu-magnitudinea-de-35-grade-in.html

2004: Naar Roemenië, dit keer met mijn dochter

Roemeniė September 2004

Lees eerst: Hoe het allemaal begon

Vrijdag 3 september 2004. En weer was ik op Otopeni International Airport geland. Het geheel werd steeds moderner en er waren massa’s gebouwen in aanbouw. Het geheel begon inderdaad het aanzien van een “echte” luchthaven te krijgen.

Deze reis had ik mijn jongste telg Marloes mee weten te krijgen. Die was met haar 11 jaren jong wel in voor een avontuur in een vreemd land. Angela stond ons al op te wachten (Nae zat aan de Zwarte Zee voor zijn werk) en omhelste de Hollandse “ladies” vol enthousiasme. Eindelijk, ik was weer in mijn oh zo geliefde land, en ik hoopte dan ook van harte dat Marloes hier zou leren dat luxe, geld en fatsoenlijk sanitair niet zo vanzelfsprekend zijn in het leven.

De betonnen parkeergarage was niks veranderd, zo mogelijk nog lelijker en viezer door de luchtvervuiling, en de politie-agenten waren nauwelijks te bekennen. Er slenterden hier en daar wat “blauwjassen” lusteloos rond, het machtsvertoon van alle jaren daarvoor was in ieder geval verdwenen.

De rit van het vliegveld naar Str. Avrig was voor mij nu wel gesneden koek, voor Marloes een ware openbaring. Er kwam zelfs een bedelaar voor het autoraampje staan in de hoop een paar lei te ontvangen. Nou, ze schrok zich een hoedje, dat had ze nog nooit meegemaakt. “Bestaat dit nog?” verscheen in grote vraagtekens boven haar blonde koppie.

In Str. Avrig aangekomen stapte ik vol zelfvertrouwen het vieze portaal van de flat binnen en zette koers naar het ,inmiddels beruchte, “rotliftje”. Met koffers beladen stapte ik voorzichtig naar binnen (de bodem klapt een stukje naar beneden als je er in gaat staan) en reikte Marloes de hand. Die stapte nietsvermoedend het “kippenhok” in en schrok zich rot. Mam, ik ga wel met de trap, hier ga ik niet mee naar boven! Na uitgelegd te hebben dat het wel losliep met dat “hangbakkie” gingen we naar de 10de etage. Deze keer was het Marloes die met samengeknepen knietjes de reis omhoog trotseerde. De dagen daarna heb ik overigens nog nooit iemand zo fanatiek trappen zien lopen. Die “enge rotlift” kon wat haar betreft de zenuwen krijgen, want die kreeg zij ook van dat ding.

De volgende dag werd ook Marloes heel Boekarest rondgesleurd. Het Parlamentul maakte grote indruk op haar, helaas was het gesloten voor  publiek omdat er een of andere conferentie aan de gang was. Dat vond ze jammer, ze had het wel eens van binnen willen bekijken. Per slot van rekening is het een zeer imposant gebouw.

Met de taxi, de bus en de metro ging het door de stad. Van de moderne winkelboulevard tot aan de bouwvallige achteraf-wijken, ze keek haar ogen uit. Ook oma Eugenia werd met een bezoekje vereerd in haar sjofele flatje. Eugenia vond het helemaal geweldig en kon maar niet van die mooie blonde lokken afblijven. Marloes keek nog even de kat uit de boom, genoot uiteindelijk van de oprechte vreugde van Eugenia en sloot het oudje in haar hart.

Zondagochtend zakten we af voor een kopje koffie in de nieuwe “koffieshop” verderop in de straat. Wij waren de allereerste klanten en werden hartelijk ontvangen door de nieuwbakken eigenaar. Marloes had zowaar sjans, de eigenaar was helemaal weg van die “lekkere blonde meid uit Holland” (waar lag dat land nou precies dan?) en verwende haar volop met verse chocolademelk met slagroom totdat het haar neus en oren uitkwam.  Wij kregen het eerste bakkie koffie gratis, maar moesten daarna wel koffiebonen kopen om de kassa te spekken.

Daarna ging het naar de markt. Marloes had nog zoiets van “ik weet eigenlijk niet of ik wel zin heb om daar rond te gaan struinen” maar ze had geen keus en ging uiteindelijk een beetje mokkend mee. Eenmaal op de markt aangekomen viel het mondje open. Wat een boel keuze daar. “MAM, gave broeken, MAM, gave schoenen, MAM, gave oorbellen, MAM, MAM”!

Maar het was allemaal zo duur he. Duizenden leien kostte het spul. Pruilend telde ze haar geld (20 Euro) en kwam mokkend tot de conclusie dat ze maar 1 paar schoenen kon kopen. Angela en ik lagen in een deuk, foutje in de berekening. De prijzen lagen omgerekend zo rond de 4 Euro per paar schoenen en 5 Euro voor een mooie broek. de oorbellen en haarelastiekjes een paar centen. Toen dat misverstand uit de wereld was stoof ze langs de schoenenkramen, ging uiteindelijk volop zitten passen en kocht 2 paar hartstikke leuke schoenen, samen voor een Eurootje of 6. Ze kon er niet over uit, wat was het goedkoop zeg! Toen kwam de spijkerbroekenkraam aan de beurt. Er hing een hele mooie en die wou ze hebben. De marktkoopvrouw trok haar meteen het Inimini-paskamertje in en rook handel. Na 5 minuten was ze in het bezit van een prachtige spijkerbroek voor een paar Euro. Na Marloes met veel moeite weg te hebben gekregen van de schoenen- en broekenkramen werd het tijd om de groente- en vleesafdeling te bezoeken. Dat is een kakafonie van herrie. Schreeuwende boeren, kakelende kippen, onbekende vissoorten en een allesoverheersende stank van rottend afval. Ik kwam er al jaren maar keek nog steeds vol verbazing in het rond.

Bij de sigarettenhandelaar sloeg ik nog even snel een paar sloffen Marlboro in, voor 7,50 Euro per slof kon ik me daar geen buil aan vallen, hadden we genoeg voor de rest van de vakantie! En zoals gewoonlijk werd ik weer vol verbazing aangekeken, 4 sloffen? Ja, ik legde het geld al op de toonbank. Een brede lach verscheen op het gezicht van de verkoopster. Haar dagomzet was in 2 minuten al binnen!

Laat in de middag kwam Nae boven water en Marloes werd weer platgeknuffeld. Bleven we nog een nacht in Boekarest? Geen denken aan, de bagage werd weer in het kippenhok gestouwd,  10 etages lager in de oude Dacia gehesen en we vertrokken naar Scop (het werk van Nicolae) om een andere auto op te halen voor onze trip door het land. Nae zijn baas was zo vriendelijk om een mooie Renault Clio beschikbaar te stellen voor de Hollanders, die moesten in comfort reizen, niet in zo’n gammele stinkbak. Helemaal gratis, alleen de benzine kwam voor onze rekening. Aardige jongens die Roemenen! Het duurde allemaal wat langer dan gedacht, Marloes vermaakte zich kostelijk met “waakhond” Dixie en de meligheid sloeg alom toe.

Eindelijk konden we vertrekken, de stad uit en het land in. De honger had inmiddels flink toegeslagen en in een buitenwijk van Boekarest werd de nieuwe Mac Donalds bestormd. 4 Big Mac Menu’s rijker en 8 Euro armer reden we richting Bradetu, ik ging weer lekker naar “huis”. Laat in de avond kwamen wij aan in Bradetu, iedereen was al met de kippen op stok en wij ploften ook doodmoe in ons bed, (een exacte copie uit een hoog bejaarde Ikea-gids, die de meubelmaker verderop in het dorp had nagemaakt)  het was een lange dag geweest.

De volgende morgen zakte ik meteen, met Marloes in mijn kielzog, af naar de sjofele ferma van Constanza en Alexandru. Constanza stoof met een gil naar buiten en vloog snikkend om mijn nek, Marloes kreeg verbouwereerd dezelfde begroeting. Ze was er beduusd van maar liet het met een scheef lachje over zich heenkomen. Ik had haar al gewaarschuwd voor dit soort taferelen. Alexandru miste de hele begroeting, die was even naar het dorp om brood te halen, Wij werden meteen de boerderij ingetrokken en Marloes ging voorzichtig over de drempel. Stomverbaasd keek ze om zich heen. “MAM, wonen ze hier?” Ze had moeite om het bevatten, maar ach, ik wist dat het wel zou wennen.

Marloes wende hoor, en al heel snel. Alexandru kwam schuifelend thuis en eenzelfde begroeting als die van Constanza viel ons ten deel. Marloes genoot van alle aandacht en stelde zich al gauw open voor de hartverwarmende aandacht van mijn ouwetjes. Ze vond het allemaal geweldig, maar was ook een beetje verdrietig omdat “opa en oma in zulke armoedige omstandigheden leefden”! Ik legde uit dat dat in heel Roemeniė zo ging op het platteland en dat ze niet anders gewend waren. Met de flexibiliteit van een nuchtere Hollandse tiener werden deze gegevens opgeslagen in de hersentjes en accepteerde ze de boel zoals het was.

En ook Marloes genoot met volle teugen van het oh zo stille dorpsleven. Er kon heerlijk op de weg worden gekeet zonder op het verkeer te letten, zomaar bij de rivier steentjes gooien en de “toegangsweg” naar de boerderijtjes had ook voor haar zo zijn charmes. Er kwamen nog een paar koeien uit de bergen naar beneden zakken en ze schrok zich een hoedje. Ik word door een paar beesten “achtervolgd”, zo kwam ze hard hollend naar beneden. We hebben schaterend naar het tafereel staan kijken.

Dinsdag 7 september stapten Nae en ik in de auto en gingen met Marloes richting de imposante Vidraru-stuwdam. Angela bleef thuis, ze had hoofdpijn en ging voor die avond een lekkere maaltijd klaarmaken.

Marloes vond het doodeng die hoge dam, wilde niet op de roestige uitkijktoren en zocht bescherming bij Nae.

De tocht ging verder, over kronkelige haarspeldwegen helemaal om het Vidrarumeer heen en hoog de bergen in. Een schitterend berglandschap openbaarde zich aan ons, watervallen zomaar langs de weg, we genoten van die rit. Het eindpunt was Balea Lac, op 2400 meter hoogte. Een bergpas met een prachtig meer. We hebben daar heerlijk gegeten (met zijn 3-tjes voor 4,50 Euro) en urenlang rondgestruind bij het meer en in de bergen.

Het was een wonderschone dag en we hadden als “stadsmensjes” dan ook volop genoten van de wonderschone natuur.

De dagen daarna ging Marloes in Bradetu van hand tot hand en van ferma tot ferma . Ze maakte kennis met de hele goegemeenschap en voelde zich ook als een vis in het water, net als ik. Maar het allerliefst was ze toch bij Constanza en Alexandru want die hadden een heel klein poesje Gigi, in training als muizenvanger. Urenlang zat ze op het erf met Gigi en zag de armoede om haar heen niet meer. Alleen naar de wc gaan, dat deed ze toch maar liever niet op Alexandru’s airco-gat. Gelukkig is casa Pascu wel voorzien van een moderne pot.

Helaas was de tamme wolf Kojak overleden, ik had haar graag kennis willen laten maken met een “wild” dier. Als vervanging voor Kojak had Droghita een hondenpuppie gevonden en liefdevol in huis opgenomen. Wat een leuk beestje was dat, Marloes was er helemaal verliefd op.

We hebben nog veel gezien en gedaan die paar dagen in Bradetu. Van een ware survivaltocht door de grotten van Baia de Fier, tot aan het middeleeuwse complex in Maldaresti bezocht.

Het was super, maar we waren altijd weer blij om terug te zijn in “ons” dorpje bij Constanza en Alexandru.

Na een paar dagen gingen we weer verder en er werden tranen met tuiten gehuild. Zelfs Marloes wilde eigenlijk niet weg, maar we hadden nog een afspraak met Nicu en Joana in Cheia. Die zaten te springen van ongeduld in hun oh zo mooie bergdorp.

Na de allerlaatste kiekjes in Bradetu ging de reis naar Cheia, via Bran, want natuurlijk moest Marloes het kasteel van Dracula bekijken. Wat was het veranderd daar. Het kasteel was nog wel hetzelfde hoor, maar er was nu een compleet circus omheen gebouwd. Tientallen souvenierwinkeltjes, een Dracula-bar, een Dracula-bazar, een Dracula-pension. En helemaal vol met toeristen. Marloes vond het wel wat, eindelijk fatsoenlijke souveniers, en alles natuurlijk spotgoedkoop. Met moeite kregen we haar de auto weer in, want het was nog een heel eind tuffen naar Nicu en Joana in Cheia.

Na een lange dag kwamen we dan eindelijk aan in Cheia en Nicu stoof jodelend zijn houten chalet uit. MONICA werd er vol enthousiasme geschreeuwd. NICU kakelde ik vanaf de weg terug en hij vloog om mijn nek. Zijn grote vriendin was er weer en het gekus begon opnieuw. Joana sloot meteen Marloes in haar armen, die het hele gedoe met een grijns stond te bekijken. Ze was inmiddels wel gewend geraakt aan alle enthousiaste zoenen van de diverse Roemenen en liet het weer gedwee over zich heenkomen. Berglucht maakt hongerig en al gauw zaten we weer gezellig met zijn allen aan tafel, ditmaal binnen want het was ‘s-avonds al erg koud in Cheia (laat die avond stond de thermometer al op -5 graden).

De volgende ochtend werden wij al vroeg het bed uitgetimmerd want we gingen naar de “Moddervulkanen” van Paclele Mari. Dat was een heel eind rijden, wel 2 uur, door een onherbergzaam landschap en over moeilijk begaanbare wegen. Nou, dat hebben we geweten. De rit duurde 4 uur en we keken onze ogen uit. Zo verlaten en geļsoleerd daar, af en toe een zeer armoedig hutje met straatarme mensen op de vieze erfjes, een reusachtige hooiwagen met twee magere ossen ervoor, zigeuners bedelend langs de weg. Het was een heel avontuur, en we wisten eigenlijk ook niet goed wat we ons bij “moddervulkanen” moesten voorstellen. Was deze monsterlijke rit wel de moeite waard?

En het was het waard hoor! De moddervulkanen in het maanlandschap borrelden en pruttelden dat het een lieve lust was, en de modder stroomde als lava naar beneden. Dat was wel apart zeg. De exploitatie van eventueel toeristisch bezoek was ook daar doorgedrongen en een enthousiaste leuke Roemeen had daar een soort van barretje/restaurant uit de grond laten stampen. We hebben ons rot gelachen daar. Op het grote betonnen terras stond een knots van een muziek-installatie en tot onze grote verbazing schalde BZN voluit door het desolate landschap. Eten was er niet, een paar zakjes chips was het enige voedsel en de wc weer een smerig gat in de grond achter het optrekje. Marloes en ik “moesten” inmiddels erg nodig, en aangezien er geen alternatief voor handen was moesten wij het er maar mee doen. Neus dicht, broek uit en op de hurken. Het is geen pretje, die Roemeense “kakgaten”, en ik zal er wel nooit aan wennen, maar ja, als je moet dan moet je!

Die zelfde avond nog reden we terug naar Boekarest want we moesten de dag daarop weer terug naar Nederland. Marloes kon het niet laten en ging zondagochtend vroeg nog even naar de markt, ze moest eigenlijk nog een paar gymschoenen hebben. Zij met de trap ik met mijn rotliftje. Dus daar liep ze weer met een verheerlijkt gezicht en zocht een paar mooie sportschoenen uit. Ik zag er ook een paar en rekende het luttele bedrag van 7 Euro af voor de twee paar stappers.

Het was weer een fijne vakantie. Ik had weer al mijn vrienden gezien, was “thuis” geweest en Marloes had de wereld ook eens van een andere kant leren kennen. Ze vond het geweldig, maar was blij dat ze thuis weer achter de computer kon kruipen, want die had ze wel gemist.

Angela, Nicolae si Romania, va multumesc, a fost foarte frumos si la revedere (bedankt, het was leuk en tot ziens), hopelijk kom ik in 2007 weer terug!

Hoe het kwam in 2007

Festivalkalender 2018 Roemenie

Roemenië kent vele festivals. Van de wereldwijd beroemde UNTOLD, Electric Castle of SunWaves, naar de minder bekende Afterhills en Neversea, het land werd een hotspot voor grote muziekfestivals.

Maar het gaat niet alleen om muziek. Er zijn talloze culturele en traditionele evenementen waar men kan genieten, zoals het Transilvania International Film Festival, het Shakespeare Festival of het Sighisoara Medieval Festival.

Hieronder onze lijst van de beste festivals in Roemenië voor het jaar 2018. Kent u festivals die hier niet vermeld staan? We lezen het graag onderaan de pagina!

Muziekfestivals

Sighisoara Blues

Locatie : Sighisoara
Datum : 30 maart – 31
Website : http://blues-festival.ro

Sunwaves Festival

Locatie : Mamaia
Datum : 26 april – 1 mei
Website :  http://sunwaves-fest.ro/

Internationale Jazzwedstrijd van Boekarest

Locatie : Boekarest
Datum : 12 – 19 mei
Website :  http://jazzcompetition.ro/

Afterhills Music & Arts Festival

Locatie : Iaşi
Datum : 31 mei – 3 juni
Website :  http://register.afterhills.ro/

Rocanotherworld

Locatie : Iaşi
Datum : 9 juni – 11 juni
Website :  http://www.rocanotherworld.com/

Jazz in het park

Locatie : Cluj-Napoca
Datum : 22 juni – 24 juni
Website :  http://www.jazzinthepark.ro/en/

Neversea Festival

Locatie : Constanţa
Datum : 5 juli – 8 juni
Website :  https://neversea.com/

Gărâna Jazz Festival

Locatie : Gărâna, Caraş-Severin
Datum : 12 – 18 juli
Website :  http://www.garana-jazz.ro/en/

Electric Castle

Locatie : Banffy Castle
Datum : 18 juli – 22 juli
Website :  https://electriccastle.ro/

ARTmania Festival

Locatie : Sibiu
Datum : 27 juli – 28
Website :  https://artmaniafestival.ro/en/

Untold festival

Locatie : Cluj-Napoca
Datum : 2 augustus – 5 augustus
Website :  https://www.untold.com/

Summer Well Festival

Locatie : Ştirbey Domain, Buftea
Datum : 11 augustus – 12 augustus
Website :  https://summerwell.ro/

Awake Festival

Locatie : Târgu Mureş
Datum : 17 augustus – 19 augustus
Website :  http://awakefestival.ro/

Culturele festivals

Transylvania International Film Festival

Locatie : Cluj-Napoca
Datum : 25 mei – 3 juni
Website :  http://tiff.ro/en

Internationaal Shakespeare-festival Craiova

Locatie : Craiova
Datum : 23 april – 6 mei
Website :  http://shakespeare.tncms.ro/

Sibiu Internationaal Theaterfestival

Locatie : Sibiu
Datum : 8 – 17 juni
Website : http://www.sibfest.ro/sibiu-international-theatre-festival.html

 

Middeleeuws Sighisoara-festival

Locatie : Sighisoara
Datum : 28 juli – 29
Website : Nvt

International Vampire Film Festival

Locatie : Sighisoara
Datum : 7 juni – 10e
Website : http://ivfaf.com/

Traditioneel

Fish Soup Festival

Locatie : Crişan, Tulcea
Datum : 1 september – 3de
Website : http://www.festivalulborsuluidepeste.ro/

De Country Fair

Locatie : Dumbrava Sibiului
Datum : Elk weekend tussen 1 april en 30 december
Website :  http://www.sibiu-turism.ro/Events-Fairs-and-Festivals-Gastronomy-The-country-fair.aspx

Sibiu Easter Fair

Locatie : Sibiu
Datum : 30 maart – 10 april
Website : Nvt

Anderen festivals

Honingfestival 2018

Locatie : Blaj, Alba Iulia
Datum : 24 maart – 25
Website :  http://sarbatoareamierii.ro/

Medival Festival van de Transsylvanische Citadellen

Locatie : Sibiu
Datum : 24 – 26 augustus
Website :  http://fmct.ro/

Braşov Oktoberfest

Locatie : Braşov
Datum : 6 – 16 september
Website :  http://www.oktoberfestromania.ro/

Tot zover onze lijst van de beste festivals in Roemenië voor het jaar 2018. Kent u festivals die hier niet vermeld staan? We lezen het graag hieronder!

Damen koopt grote werf in Roemenië

De Mangalia scheepswerf in Roemenië. Foto: Damen Shipyards.
Damen Shipyards heeft een meerderheidsbelang genomen in de scheepswerf van Deawoo Mangalia Heavy Industries in Roemenië. De scheepswerf Mangalia ligt aan de kust van de Zwarte Zee in Mangalia.

De werf is verdeeld over een oppervlakte van 980.000 vierkante meter, heeft 3 droogdokken met een totale lengte van 982 meter en 1,6 kilometer aan aanlegruimte. Met de dokken, met een breedte van 48 en 60 meter, heeft Damen de capaciteit om aan de grootste maritieme schepen en bouwwerken te kunnen werken.

Bron: http://maritiemnieuws.nl/82458/damen-koopt-grote-werf-in-roemenie/

Voedselactie voor Roemenië bij Bedumse supermarkten

BEDUM De organisatie RO.NL houdt een inzamelingsactie voor minderbedeelden in Roemenië. In Bedum wordt begin maart bij verschillende supermarkten voedsel ingezameld bij het winkelend publiek.

Bij de ALDI staan ze op donderdag 9 maart , bij de PLUS op vrijdag 10 maart en bij de JUMBO op zaterdag 11 maart. “We rekenen er een beetje op dat u ook mee doet met wat te geven en we hopen op een vol pakket voor ieder gezin in Ceuas in Roemenië”, aldus de organisatie.

RO.NL uit Bedum is een organisatie die al 25 jaar zich inzet om mensen in Roemenië het wat beter te laten hebben. De laatste jaren zijn dat vooral de ouderen en de Roma`s geworden. RO.NL geeft een 100 % garantie dat alle goederen en geld besteed worden aan de mensen in Roemenië. Het RO-team bestaat uit vrijwilligers. Als er gereisd wordt naar Roemenië, bijvoorbeeld voor projecten , dan betalen de reizigers hun eigen reis- verblijfskosten .

Ben Grit uit Bedum en Johan van der Veen uit Baflo gaan 20 maart opnieuw naar Roemenië met de vrachtwagen en ook naar Ceuas om de ingezamelde levensmiddelenpakketten af te geven. In dit zigeunerdorp, aan een doodlopende weg , wonen 116 Roma gezinnen. Ook gaan Ben en Johan, in overleg met de mensen in Ceuas, kijken naar wat er meer nodig is. Naast Ceuas hebben Ben en Johan nog 15 losadressen in Roemenië.

Ouders van Roemeense kinderen in Nederland vinden dat het goed gaat met hun kind

3 februari 2017

In Nederland geregistreerde ouders van Poolse, Bulgaarse en Roemeense kinderen vinden dat het goed gaat met hun kind. De kinderen voelen zich volgens hun ouders thuis in Nederland, hebben veel vrienden en gaan graag naar school. Ook de gezondheid van hun kinderen vinden zij overwegend goed.
Ouders zijn positief over gebruik van en waardering voor voorzieningen als kinderopvang, school en gezondheidszorg.
In vergelijking met autochtoon-Nederlandse leeftijdgenootjes hebben kinderen uit de drie herkomstgroepen echter vaker overgewicht, zijn ze minder vaak lid van een sportclub en hebben ze minder vaak zwemles (gehad).
De kinderen vertonen volgens hun ouders weinig probleemgedrag, maar Poolse kinderen tonen dit iets vaker dan Bulgaarse en Roemeense kinderen: jonge Poolse kinderen luisteren slechter naar hun ouders, vinden zij, en Poolse tieners spijbelen, roken en blowen vaker.

Dit zijn de belangrijkste uitkomsten van de SCP-publicatie Van oost naar west, over een onderzoek dat is uitgevoerd op verzoek van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Met dit onderzoek is kennis verzameld over in de BRP (Basisregistratie Personen) geregistreerde kinderen van 0-17 jaar die na de uitbreiding van de Europese Unie (met Polen op 1 januari 2004 en met Bulgarije en Roemenië op 1 januari 2007) in Nederland zijn komen wonen (of zijn geboren). Van de groepen uit Midden- en Oost-Europa is het aantal kinderen uit deze drie herkomstlanden het grootst. Er stonden ten tijde van het onderzoek in 2015 30.000 kinderen van 0-17 jaar van Poolse herkomst in Nederland geregistreerd, naast 5300 Bulgaarse kinderen en 4700 Roemeense kinderen.

Er zijn ook veel migranten in Nederland die zich niet inschrijven in de BRP. Zij maken geen deel uit van dit onderzoek. Dit onderzoek heeft dus betrekking op ingeschrevenen. De overgrote meerderheid van deze geregistreerde migranten met kinderen in Nederland wil voor langere tijd in Nederland blijven; het is een zich vestigende groep. Anders dan tijdelijke arbeidsmigranten hebben ze vaak een zelfstandige woning, wonen ze een aaneengesloten periode in Nederland (in plaats van periodieke migratie) en zijn de gezinnen compleet. Dit zijn gunstige factoren voor de leefsituatie van de kinderen.

Enquête onder ouders van kinderen van 0-17 jaar

In dit kwantitatieve onderzoek heeft het SCP ouders gevraagd om een enquête in te vullen over hun eigen achtergrond en over het leven van hun kinderen. Ouders kregen leeftijdsspecifieke vragen voorgelegd (over kinderen van 0-3 jaar, 4-11 jaar en 12-17 jaar) over onder andere opvoeding, schoolbeleving, sociale contacten, welbevinden en gezondheid. In totaal heeft 44,4% van de benaderde ouders meegedaan aan de enquête; 444 ouders van Poolse, 328 ouders van Bulgaarse en 436 ouders van Roemeense kinderen.

Ouders over hun kinderen: het gaat goed

De kinderen voelen zich volgens hun ouders thuis in Nederland, hebben veel vrienden en gaan graag naar school. De overgrote meerderheid van de ouders toont zich tevreden over hoe de opvoeding verloopt en vindt dat ze een goede relatie met hun kind hebben.

Ook de gezondheid van de meeste kinderen is naar de mening van de ouders goed. Gedrags- en emotionele problemen (ongeveer 1 op de 9 kinderen) worden niet vaker gemeld dan door autochtoon-Nederlandse ouders. Hyperactiviteit lijkt onder de kinderen van Midden- en Oost-Europese herkomst nauwelijks voor te komen (circa 4%), veel minder vaak dan onder autochtoon-Nederlandse kinderen (13%).

Geen aanwijzingen voor niet-gebruik en ontoegankelijkheid voorzieningen

Ouders zijn positief over de geboden ondersteuning en advies over de opvoeding. Ouders van Bulgaarse kinderen maken weinig gebruik van kinderopvang voorzieningen. Dat is vooral omdat ze zelf voor hun kind (willen) zorgen, kostenoverwegingen worden minder vaak genoemd.

Ouders hebben naar eigen zeggen veel contact met de school van hun kinderen, hebben veel vertrouwen in het onderwijs en schatten in dat zij bij problemen in gesprek kunnen gaan met de school. Het consultatiebureau is geen onbekende instantie en ouders maken gebruik van gezondheidszorg in Nederland en slechts in beperkte mate in het herkomstland.

Kinderen hebben goede toegang tot media als pc/laptop, tablets en mobiele telefoon. Het gebruik ervan is in lijn met dat van autochtoon-Nederlandse kinderen.

Naast gunstig beeld ook aandachtspunten

Voor alle drie de groepen kinderen geldt dat zij minder vaak lid zijn van sportclubs: ongeveer de helft (maar Poolse kinderen minder dan de andere twee groepen), tegenover drie kwart van de autochtoon-Nederlandse kinderen. Zij zitten/zaten ook minder vaak op zwemles dan autochtoon-Nederlandse scholieren: een derde heeft nooit zwemles gehad, bij autochtoon-Nederlandse kinderen heeft 5% geen zwemdiploma. Ruim een vijfde van de kinderen heeft overgewicht, dat is ongeveer anderhalf keer zoveel dan bij autochtoon-Nederlandse kinderen.

Volgens de ouders luisteren de jongste Poolse kinderen slechter naar hun ouders dan de jonge kinderen in de andere twee groepen; Poolse tieners spijbelen vaker en ze roken en blowen vaker. Ook zijn de ouders van Poolse kinderen wat minder betrokken bij de school van hun kind en verblijven de kinderen vaker buiten de schoolvakanties in het herkomstland. Verder valt op dat deze groep ouders vaker dan de andere twee groepen ouders de medische voorzieningen in het land van herkomst gebruiken voor hun kind (onder andere voor de tandarts).

Met een toename van de leeftijd zien we ook een toename in ongezonde gedragingen en een afname van de mate van welbevinden in alle drie de groepen. Dat is bij autochtoon-Nederlandse kinderen overigens niet anders.

Verder gamen tieners vaker en gebruiken zij vaker sociale media dan jonge kinderen. Ouders hebben minder zicht op oudere kinderen en maken zich meer zorgen over hen (ouders van Poolse kinderen doen dat overigens minder vaak dan de andere ouders).

Kinderen die op latere leeftijd naar Nederland zijn gekomen en van wie beide ouders migrant zijn, doen het op een aantal gebieden minder goed. Zij voelen zich minder thuis in Nederland, voelen zich minder prettig over hun leven en hebben vaker overgewicht. Zij lijken het dus lastiger te hebben om in Nederland te aarden.

Seminar ‘Snelgroeiende foodsectoren in Roemenië

In Roemenië en Bulgarije groeien de economie en consumptie veel harder dan in West-Europa. Beide landen staan in de Europese top van investeringen in voedselproductie en de marges zijn hoog. Veel kansen dus voor Nederlandse voedselbedrijven en toeleveranciers.

Op het seminar ‘Snelgroeiende foodsectoren in Roemenië en Bulgarije – goede kansen voor Nederlandse agrofood producenten en toeleveranciers’ hoort u er alles van. Op 31 januari 2017 organiseert de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO.nl) dit seminar in samenwerking met de Nederlandse ambassades in Boekarest en Sofia. Bij voldoende belangstelling komt er in 2017 ook een handelsmissie waar individuele matchmaking een belangrijk onderdeel van is.

Lees verder bij de bron.

Virgin radio van start in Roemenie

In Roemenië is deze week een nieuwe radiozender van start gegaan met een bekende naam: Virgin Radio. Virgin Radio maakt gebruikt van de frequenties van Radio 21, die op hetzelfde moment gestopt is met de uitzendingen.

In Europa is Virgin Radio ook actief in Groot Brittannië, Frankrijk en Italië. Daarnaast is het radiomerk ook actief in andere delen van de wereld zoals Canada, Azië en het Midden Oosten en bereikt in totaal nu wereldwijd 24 miljoen luisteraars.

Het Franse mediabedrijf Lagardère zit achter de uitzendingen van de nieuwe radiozender.

De radiozender is in Roemenië te ontvangen via de FM en Internet.

Lees verder bij de bron.